Adebusola O Borode1, Taofeek O Awotidebe2, Adekola B Ademoyegun3, Adedayo O Borode1, Ibukun G Falokun4, Oluwatobi B Omisore4, Adepeju A Kolade4, Adekola J Odunlade2, Rufus A Adedoyin2

1University of Medical Sciences, Faculty of Medical Rehabilitation, Department of Physiotherapy, Ondo, Nigeria
2Obafemi Awolowo University, College of Health Sciences, Department of Medical Rehabilitation, Ile-Ife, Nigeria
3Osun State University Teaching Hospital, Department of Physiotherapy, Osogbo, Nigeria
4Obafemi Awolowo University Teaching Hospitals Complex, Department of Medical Rehabilitation, Ile-Ife, Nigeria

Anahtar Kelimeler: İnme, düşme, yürüme, postüral kontrol, yaşlı erişkinler

Özet

Amaç: İnme geçirmiş hastalarda (İGH) yürüyüş özelliklerinin (YÖ) ve dinamik dengenin (DD) düşme korkusu (DK) üzerindeki etkisi belirsizliğini korumaktadır. Bu olgu kontrol çalışması İGH ve sağlıklı kontroller (SK) arasında DK, YÖ ve DD’yi karşılaştırmış ve ilişkilendirmiştir.

Gereç ve Yöntem: Nijerya’daki iki hastaneden toplam 55 ayaktan İGH ve 110 yaş-cinsiyet uyumlu SK çalışmaya alındı. DK, YÖ (yürüyüş hızı, tempo, adım uzunluğu ve çift adım uzunluğu) ve DD, sırasıyla Uluslararası Düşme Etkinlik Ölçeği, akselometre (BTS-G walk) ve zamanlı kalk ve yürü testi kullanılarak değerlendirildi. Pearson momentler çarpımı korelasyon katsayısı ve bağımsız t-testi uygulandı. Alfa düzeyi P < 0,05 olarak belirlendi.

Bulgular: İGH’lerin çoğunluğunda (%87) yüksek düşme riski varken, SK’lerin (%94,5) düşük düşme riski vardı. Ayrıca çalışmadan 12 ay önce İGH’lerin %23,6’sı ve SK’lerin %17,3’ünde düşme yaşandı. İGH’lerde SK’lere kıyasla yürüyüş hızı (0,8 ± 0,3 m/s vs. 1,2 ± 0,3 m/s; t: -8,286; P < 0,001), kadans (80,5 ± 25,3 adım/dk vs. 110,1 ± 11,3 adım/dk); t: -10,399; P < 0,001) ve DD (26,9 ± 18,1 s vs. 9,0 ± 2,4 s; t: 10,240; P < 0,001) daha düşüktü. İGH’lerde DK, kadans (r: -0,340; P = 0,011) ve yürüyüş hızı (r: -0,383; P = 0,004) ile negatif, DD (r: 0,700; P < 0,001) ile pozitif korelasyon gösterirken, yürüyüş hızı DD ile negatif korelasyon gösterdi (r: -0,645; P < 0,001). SK’ler arasında da benzer korelasyon modeli gözlendi.

Sonuç: İGH SK’lere kıyasla yüksek DK, zayıf DD, artmış düşme riski ve bozulmuş YÖ gösterdi. Ayrıca İGH’ler ve SK’ler içerisinde DK, DD ve YÖ arasında önemli ilişkiler mevcuttu.